در قران داستان ها و قصص مختلفي وجود دارد که در ان شرح حال اقوام مختلف بيان شده و از فرستادن پيامبران به اقوام گوناگون تا مجازات شهر ها سخن رفته است. اما هيچ مسلماني تا کنون پاسخ قانع کننده اي به اين پرسش که هدف از بيان اين داستان ها در قران چه بوده است, نداده است. مسلمانان ممکن است پاسخ بدهند که هدف از بيان اين داستان ها, عبرت اموزي براي مردم مکه و مدينه و يا ساير اقوام و ملل بوده است. اما اين پاسخ با يک اشکال رو به رو است. اين داستان ها تنها در صورتي ميتوانند عبرت اموز باشند که حقيقت انان به صورتي اثبات شود وگرنه بيان ان ها هيچ تفاوتي با افسانه سرايي ندارد.
به مثال زير توجه کنيد.
همانا فرشيد پيامبر بر حق ماست. قبل از وي نيز پيامبراني را به سوي خلق فرستاديم. از جمله انها اشکان بود. او به سوي قوم خويش رفت و گفت من پيامبري بر حق هستم. پس از وي نشاني خواستند. پس او به اذن خدا جهت چرخش کره زمين را تعويض نمود. و جايگاه ستارگان اسمان را عوض کرد. سپس هزاران مرده را زنده نمود. اما قومش گفتند پس تو حتما ساحري چيره دست هستي. پس به سزاي کفرشان ان قوم را خاکستر نموديم.
. گفته من چه تفاوتي با داستان هاي قراني دارد؟ معجزات ذکر شده در اين داستان بسيار شگفت انگيز تر از معجزات قصص قرانيست و عذاب قوم کافر هم بسيار بزرگتراست. اما از کجا بدانيم که گفتار و داستان من صحيح است؟ از کجا بداينم قصص قراني واقعيت دارد؟ هيچ کدام اثبات نشده و چون اثبات نشده ذکر انها لغو و بيهوده است. اگر گفتار من اثبات ميکند که فرشيد فرستاده خدا هست و مي تواند انگونه که مسلمانان مدعي هستند باعث عبرت اموزي شود, پس داستان هاي قراني نيز داراي چنين تاثيري هستند. در حقيقت هيچ تفاوتي بين ادعاي من و داستان من با ادعاي پيامبر اسلام و داستان هايش وجود ندارد. انسان عاقل نميتواند باور خود را بر فرضيات اثبات نشده استوار سازد. و در نهايت اگر بر فرض محال قصص قراني افسانه نباشند, باز هم به اين دليل که حقيقت انها اثبات نشده است ,در حکم افسانه هستند و تفاوتي با داستنان هاي هزار و يک شب و کليله و دمنه ندارند. الله بهتر بود به جاي اين همه لاف زني در مورد معجزه پيامبران افسانه اي خويش و عذاب هاي غير انسانيش يک معجزه به پيامبر اسلام اعطا ميکرد و خود را از اين همه گزافه گويي و افسانه سرايي براي اثبات وجود خويش و ترساندن مردم بي نياز ميکرد.
